Naturalnym siedliskiem pszczół linii M Kampinoska jest obszar Puszczy Kampinoskiej, w której występują obszary zwartych kompleksów leśnych z podszyciem niezbyt bogatym w rośliny atrakcyjne dla pszczół oraz duże obszary pozbawione drzew – ubogie często podmokłe łąki, z pojedynczymi drzewami i krzewami miododajnymi. Rzadziej zdarzają się tereny posiadające bardziej zwarte kompleksy roślin miododajnych. Uprawy polowe wykorzystywane przez pszczoły, głównie rzepak, spotyka się na obrzeżach rejonu kampinoskiego.
Od początku lat 80. XX w. istnieje na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego zamknięty rejon hodowli zachowawczej tej linii pszczół. Jest on położony eliptycznie (40 km na 20 km) ze wschodu na zachód, pomiędzy Wisłą a strefą izolacyjną Parku. Wśród pszczelarzy przeważają ludzie starsi, hołdujący tradycyjnym metodom gospodarki pasiecznej w ulach najstarszego w Polsce typu warszawskiego zwykłego, zrobionych własnoręcznie lub dziedziczonych z ojca na syna. Ze względu na oddalenie od większych ośrodków, w pasiekach tych przetrwały bardziej prymitywne systemy gospodarki pasiecznej, nastawione na rójki, gdzie nie stosuje się metod ograniczania czerwienia matek i sterowania rozwojem pszczół, a pszczołom nie odbiera się całego miodu przed zimą. Tradycyjne, a nawet obrzędowe traktowanie pszczół, z jakim mamy tu do czynienia, jest zanikającym elementem historycznym kultury rolniczej i miejscowego folkloru.
Funkcjonowanie rejonu ma na celu zabezpieczenie naturalnej populacji pszczół przed introdukcją obcych rasowo genów, a w konsekwencji przed wyparciem naturalnego genotypu pszczół środkowoeuropejskich. Poprzez naturalną izolację przestrzenną oraz systematyczną wymianę matek pszczelich w pasiekach położonych na terenie, a zwłaszcza na obrzeżach rejonu hodowli zachowawczej. Takie postępowanie powoduje wysycenie przestrzeni powietrznej trutniami pożądanymi tworząc tzw. barierę trutni i znacznie zwiększa prawdopodobieństwo unasieniania się matek z populacji chronionych nasieniem tych trutni. Populację naturalną rodzin pszczelich na terenie rejonu hodowli zachowawczej szacuje się na około 900 rodzin.
W środkowej i wschodniej części Puszczy Kampinoskiej obserwuje się niedobór pszczół i kłopoty z zapylaniem roślin chronionych. Zagrożeniem dla populacji jest podwożenie pasiek z woj. mazowieckiego na pożytki rzepakowe na południowo-zachodnie krańce rejonu, zalatywanie trutni zza Wisły na obszary gminy Brochów i Leoncin oraz trudne do skontrolowania sprowadzanie matek i rodzin pszczelich obcych ras i linii na teren rejonu.

Linia Kampinoska zapasy miodu gromadzi nad czerwiem, chętnie w nadstawkach. pyłek gromadzi w sposób uporządkowany wokół czerwiu i na sąsiednich plastrach. Wykazuje skłonność do rabunku podczas przerw w pożytkach. Tworzy duże i silne rodziny.