Pstrąg tęczowy w obszarze naturalnego występowania (zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej) odbywa tarło wiosną.

Szczep wiosennego tarła został sprowadzony do Polski pod koniec XIX wieku w celu jego aklimatyzacji. Ponieważ cel ten nie został osiągnięty (do dziś nie stwierdzono występowania samoistnej populacji pstrąga tęczowego w naszym kraju), w l904 r. ponownie sprowadzono ikrę, tym razem ze Szwecji, do obiektu hodowlanego Złoty Potok koło Częstochowy (do dziś działającego). Tam też rozpoczęto hodowlę stawową tego gatunku. Rozpowszechniała się ona stosunkowo powoli, tak że pstrąg stał się obiektem przemysłowej hodowli dopiero na początku lat 60 tych. Do 1986 r. sprowadzono do Polski dwie znane linie: “Donaldsona” (dwukrotnie) i “Saitama”. Z nich oraz dwu lokalnych, skrzyżowanych linii zbudowano stado outbredowe na bazie którego rozpoczęto w 1989 r. selekcję rodzinową (sto par rodzicielskich) ukierunkowaną na: wysoką żywotność, szybkie tempo wzrostu i opóźnienie tarła na miesiąc kwiecień.

Karp zatorski

Jest to karp miejscowego pochodzenia, utrzymywany w chowie wsobnym od 1955 roku. Linia karpia zatorskiego powstała w wyniku wieloletniej pracy hodowlanej, w tym selekcji indywidualnej, twórczej i zachowawczej. Selekcja dotyczyła głównie tempa wzrostu i ułuszczenia. Karp zatorski jest lustrzeniem o ułuszczeniu wieńcowym, strzałkowym lub siodełkowym i ubarwieniu oliwkowo - niebieskim. Jest to linia o wysokiej homozygotyczności, wykazanej badaniami zmienności fenotypów polimorficznych białek enzymatycznych i transferyny krwi. W wyniku krzyżowania z liniami karpia węgierskiego, jugosłowiańskiego i japońskiego, uzyskane potomstwo heterozygotyczne charakteryzuje się wyższymi efektami produkcyjnymi.

Karp starzawski, sprowadzony do RZD w Zatorze w roku 1976 z Gospodarstwa rybackiego Starzawa. Jest to karp pełnołuski, utrzymywany w czystości linii od czasu wyhodowania populacji tego karpia od jednej pary rodzicielskiej. Stwierdzono na podstawie badań polimorfizmu białek enzymatycznych i transferyny krwi, ze jest to linia o wysokiej homozygotyczności. Efektem tego jest mała wylęgowość ikry, natomiast materiał zarybieniowy charakteryzuje się dobrym tempem wzrostu i wysokim wskaźnikiem przeżywalności. Odrębność genetyczna i walory produkcyjne karpia linii starzawskiej decydują o wykorzystaniu tej linii do produkcji hybrydów, szczególnie z karpiem węgierskim.

Z podmenu wybierz interesującą cię rasę/linię

Karpie litewskie

Karpie linii litewskich powstały na początku XX wieku w gospodarstwie Bubiai na Litwie. Podstawą były karpie sprowadzone z Czech, Jugosławii oraz miejscowe. Z powodu podległości pod Litewskie Ministerstwo Rolnictwa gospodarstwo Bubiai, jako jedno z nielicznych z terenu byłego ZSRR, uniknęło przeprowadzonej w latach 50-tych przymusowej akcji krzyżowania lokalnych ras i odmian z sazanem amurskim. W latach 60-tych była uważana za najlepszą linię karpia na Litwie. Karpie litewskie sprowadzono do Gołysza w 1995. Pierwsze tarło przeprowadzono w 2000 roku. Linia jest utrzymywana w chowie wsobnym.

Karpie ukraińskie

Linia karpi ukraińskich powstały w wyniku skrzyżowania karpia miejscowego z karpiem galicyjskim. Prace rozpoczęto po II Wojnie Światowej. W obrębie linii utrzymywane są dwa typy ułuszczenia: pełnołuski i lustrzenia ramowego. Partię narybku sprowadzono do Gołysza pod koniec lat osiemdziesiątych. Linia utrzymywana jest w chowie wsobnym. Charakteryzuje się ona bardzo dobrymi wynikami produkcyjnymi w warunkach polskich gospodarstw stawowych. Jedną z nielicznych jej wad jest stosunkowo duże zróżnicowanie pokroju: wygrzbiecenie 3-letnich karpi waha się w zakresie 2,3-3,0 a współczynnik kondycji Fultona wynosi od 3,17 do 3,77.

Karpie polskie knyszyńskie

W roku 1966 z gospodarstwa rybackiego w Knyszynie sprowadzono partię narybku, na bazie której wytworzono linię hodowlaną. Gospodarstwo Knyszyn w okresie międzywojennym było jednym z czołowych na terenie Polski północnej oraz dysponowało tarlakami karpi galicyjskich. Przyjęto założenie, ze sprowadzone karpie przynajmniej w części posiadają krew karpi galicyjskich. Karpie knyszyńskie w ciągu wielu lat hodowli zostały zaaklimatyzowane do warunków Polski Północnej. Selekcja w ZIGR PAN Golysz miała na celu udoskonalenie cech morfometrycznych przy jednoczesnym utrzymaniu charakterystycznych dla tych karpi niskich wymogów termicznych. Linia knyszyńska jest utrzymywana w chowie wsobnym. W wieku 3 lat karpie tej linii charakteryzują się wygrzbieceniem rzędu 2,4-2,5 oraz współczynnikiem kondycji Fultona wynoszącym 3,20-3,40.

Karpie polskie gołyskie

Karpie gołyskie zostały wytworzone w latach 1954-56 w wyniku prac mających na celu odtworzenie karpia galicyjskiego po stratach spowodowanych II Wojną Światową. Karp galicyjski powstał w drugiej połowie XIX wieku na terenie południowo-zachodniej Polski. W roku 1880 tarlaki tej odmiany reprezentowane na Wystawie Rolniczej w Berlinie otrzymały złoty medal. Od tego momentu karp galicyjski był eksportowany do większości krajów europejskich a nawet do Ameryki Północnej.

W obrębie karpi gołyskich wyróżniamy trzy linie – nr 3 ochabska, nr 2 łandecka i nr 6 gołyska.